بازگشت ناسا به ماه؛ در دل مرکز فرماندهی ماموریت آرتمیس 1 چه می گذرد؟ - سهندبلاگ

ریک لابرود، مدیر پروژه پرواز آرتمیس 1 با سابقه 37 سال کار در سازمان فضایی آمریکا، می گوید ماموریت تازه هیجان انگیزترین چیزی است که تا به حال تجربه نموده ام.

او در مقابل نمایشگرهای بزرگ مرکز کنترل ماموریت ناسا می گوید: شب پرتاب احتمالا شبی مملو از انتظار خواهد بود. خیلی هیجان خواهم داشت و مطمئن هستم که خواب به چشمانم نخواهد آمد.

فضاپیمای ناسا قرار است در اواخر ماه جاری نخستین پرتاب بی سرنشین خود را تجربه کند. در حدود سه سال است که تیم های ناسا مشغول تمرین برای این لحظه هستند چرا که پس از آخرین ماموریت فضاپیمای آپولو در سال 1972، این برای اولین بار است که کپسولی با توانایی بردن انسان به ماه به فضا پرتاب می شود.

این پرواز آزمایشی بدون خدمه، اولین تست عملی موشک بزرگ پیشران موسوم به سیستم پرتاب فضایی (SLS) خواهد بود که قدرتمندترین موشک دنیا توصیف شده است. کپسول این فضاپیما که می تواند با خود چندین خدمه را به مدار ماه ببرد، قبل از بازگشت به زمین به مدت 42 روز در فضا باقی خواهد ماند.

از سال 2024، فضانوردان آغاز به استفاده از این کپسول خواهند کرد و در سال 2025 فضانوردان آمریکایی بار دیگر پا روی سطح کره ماه می گذارند. در طول مدت ماموریت آرتمیس 1، تیمی متشکل از 12 نفر از پرسنل ناسا به صورت شبانه روزی کنترل ایستگاه زمینی را بر عهده خواهند داشت.

برایان پری، افسر دینامیک پرواز که پیش از این در پروژه شاتل های فضایی متعددی کار نموده و پس از پرتاب مسئولیت مسیریابی کپسول اوریون (Orion) را بر عهده خواهد داشت، می گوید: این یک موشک پیشران کاملا تازه، یک فضاپیمای تازه و یک مرکز کنترل کاملا تازه است. می توانم به شما بگویم [به هنگام بلند شدن فضاپیما] قلبم تاپ تاپ خواهد زد.

در نزدیک مرکز هیوستون، بزرگترین استخر سرپوشیده دنیا با بیش از 60 متر طول، 30 متر عرض و 12 متر عمق واقع شده است. در کف این استخر قرار است محیط ماه به تدریج بازسازی شود و مدلی از ایستگاه فضایی بین المللی به صورت یک آزمایشگاه شناور در زیر آب احداث شود.

شن و ماسه و سنگ های غول پیکر این استخر که قرار است سطح ماه را شبیه سازی نمایند، به وسیله یک شرکت تخصصی ساخت آکواریوم طراحی شده است.

نیروی گرانش در کره ماه یک ششم سطح زمین است و درون این استخر، فضانوردان می توانند احساسی نزدیک به آن بی وزنی را تجربه نمایند. تیم دانشمندان از داخل اتاقی در بالای استخر فضانوردان را از راه دور و با تاخیر ارتباطی چهار ثانیه ای، مشابه با ماه، راهنمایی می نمایند.

ویکتور گلاور، فضانورد که در جلسات شش ساعته تمرین در استخر حضور داشته است، درباره این تجربه به خبرگزاری فرانسه می گوید: مثل دویدن دو ماراتن است، اما روی دست.

تا کنون از کل نفرات تیم اعزامی، شش فضانورد آموزش های لازم را گذرانده اند و قرار است آموزش شش نفر دیگر نیز تا خاتمه سپتامبر تکمیل شود. در ماموریت سفر به ماه که در دهه هفتاد میلادی انجام شد 400 جلسه آموزشی با فضانوردان با لباس های فضایی کامل برگزار گردید، در حالی که امروز این مرحله آموزشی به 150 جلسه محدود شده است.

فضانوردان در طول این تمرینات با استفاده از هدست های واقعیت مجازی می توانند به راه رفتن در شرایط تاریک در قطب جنوب ماه، جایی که فضاپیما روی آن فرود می آید، عادت نمایند. از آن جا که خورشید در ماه به سختی از افق طلوع می نماید، همیشه سایه های بلند و تاریکی وجود دارد که دید را برای فضانوردان مختل می سازد.

فضانوردان بعلاوه باید به فضاپیمای تازه مانند کپسول اوریون و تجهیزات موجود در آن عادت نمایند. به همین دلیل در نزدیکی مرکز فضایی هیوستون یک ماکت مشابه کپسول فضایی اوریون ساخته شده است که مقدار آن تنها 9 متر مکعب است و داخلش فقط برای چهار نفر جا دارد.

دبی کورث، معاون مدیر برنامه کپسول اوریون، می گوید: فضانوردان آموزش های خروج اضطراری زیادی را در اینجا انجام می دهند.

آقای کورث که بیش از یک دهه بر روی پروژه اوریون کار نموده است، اضافه می نماید: همه در هیوستون برای بازگشت به ماه هیجان زده هستند. احساس می کنم که عصر طلایی تازه رسیده است.

اعزام انسان به ماه برای اولین بار در 20 ژوئیه 1969 (29 تیر 1348) در پروژه ای تحت نام آپولو امکان پذیر شد. آپولو نام یکی از خدایان در اساطیر یونان است.

پروژه این بار اعزام فضانورد به ماه به نام آرتمیس نامگذاری شده است. آرتمیس الهه ای در اساطیر یونان باستان است و خواهر آپولو به شمار می رود.