بهترین نقش آفرینی های حامد بهداد - سهندبلاگ

به یاد دارم در همان سا ل های اولی که نامش بر سر زبان ها افتاده بود و به واسطه رفتار غیرعادیش، همه از او صحبت می کردند، مصاحبه ای ازش خواندم که درباره سختی های دوران دانشجویی می گفت.

او که در رشته بازیگری تئاتر در دانشگاه آزاد تهران تحصیل نموده می گفت که خیلی وقت ها از شدت بی پولی مجبور بوده شب ها یواشکی در نمازخانه دانشگاه بخوابد و.... خلاصه که برخلاف عموم بازیگران هم نسلش بهداد کوشش فراوانی کرد تا صندلی امروزیش را به دست بیاورد و به راستی از صفر شوع کرد؛ و خب چه چیزی ارزشمندتر از این؟

حالا در میانه میانسالی، هرچند آرام تر و پخته تر شده، اما از آن شور و عشقی که به کارش دارد، حتی ذره ای هم کم نگشته و کماکان می توانید این شور و عشق را در همه بازی های او پیدا کنید.

جا هایی که کنترل شده و به میزان، آن ها را بروز داده تبدیل شده اند به بهترین های کارنامه اش و جا هایی که فیلمساز نتوانسته کنترلش کند و از حد خارج شده، بدل به اغراق آمیزترین و بدترین تجربیاتش گشته اند. به بهانه تولد او در یادداشتی دو بخشی نگاهی انداخته ایم به بهترین و بدترین بازی های کارنامه کاری حامد بهداد تا به اینجا.

آرایش غلیظ

در فیلمی دیوانه وار و جنون آمیز ار حمید نعمت الله، حامد بهداد هم جنون آمیزترین بازی خود را تصویر می نماید. درحالیکه البته کاملا تحت کنترل نعمت الله است و او اجازه اضافه کاری و اغراق به بهداد نمی دهد. کاراکتر مسعود خوراک حامد بهداد است و گریم و مود بهداد به خوبی با کاراکتر مسعود در فیلمنامه هماهنگ است.

حامد بهداد آرایش غلیظ را درست وقتی بازی کرد که بعد از دریافت سیمرغ، در دوران افول خود قرار داشت. چند مدتی بود که بعد جرم فیلم خوبی بازی ننموده و انگار آن شور جوانی در وجودش خوابیده بود. اما نعمت الله با انتخابی درست در همین دوران افول به سراغ بهداد رفت و کاری کرد که او نه تنها دوباره بر پرده سینما ها بدرخشد که بهترین نقش آفرینی خود را هم در این فیلم به تصویر بکشد.

مسعود یک شیطان تمام عیار است. یک موجود شرور که در شمار شرورترین مردان سینمای ایران هم قرار می گیرد. مردی که از دروغ گفتن ابایی ندارد و برای رسیدن به اهداف شرورانه خود دست به هرکاری می زند و به اصطلاح پا روی شانه همه اطرافیانش می گذارد تا بالاتر برود.

فرقی ندارد که رفیق صمیمی اش باشد یا دختری که او را اسیر خود نموده و مادام می گوید عاشقش است. برای مسعود جر خودش هیچ چیز دیگری اهمیت ندارد و این خودخواهی و خودبزرگ بینی در کوچکترین اکت ها، میمیک های صورت، مدل راه رفتن و لحن دیالوگ گفتن بهداد نمود عینی می یابد تا تماشاگر مسعود فیلمنامه را تمام و کمال بر پرده ببیند. لوندی و دلبری هم که می نماید باعث می گردد تماشاگر علاوه براینکه این شرور بزرگ را باور نموده، دوستش هم داشته باشد.

در میان همه لحظات درخشان بازی بهداد در فیلم، فصل همراهی او با دکتر و سفرهاشان به قلعه پرتغالی ها و اقامت مشترک در یک اتاق و داستان هایی که پشت بندش اتفاق می افتد، بسیار ویژه اند و جالب ترین حامد بهداد را نشان تماشاگر می دهند.

جرم

مسعود کیمیایی هم از جمله کارگردانانی است که اصلا به واسطه کار با بازیگر و شیوه بازی دریافتش از بازیگران شهرت دارد. به ندرت نقش آفرینی بد در فیلم های او (حتی ضعیف ترین فیلم هایش) می بینیم. هرچند بازی ها در آثار کیمیایی بنا بر مدل فیلم ها طمطراق خاص خود را دارند، اما به هیچ وجه نباید این را با اغراق یا اضافه کاری اشتباه گرفت.

می توان گفت که مسعود کیمیایی اولین کارگردانی است که به راستی حامد بهداد را جلوی دوربین خود رام می نماید. او را تماما زیرنظر دارد و روی جز جز بازیش حساسیت ویژه ای به خرج می دهد که ثمره اش می گردد یکی از بهترین کاراکتر های مکمل در دنیا فیلم های مسعود کیمیایی. کار ناتمام محاکمه در خیابان میان کیمیایی و بهداد در جرم کامل می گردد و البته برای بهداد سیمرغ بلورین را به همراه می آورد.

ناصر در جرم حکم مرهم زخم های قهرمان را دارد. ضمن اینکه دو رفیق قدیمی بر سر سال های زندان و بی خبری رضا از ناصر، دیگر مثل قبل باهم صاف نیستند و رضا کودورتی را در تمام فیلم از ناصر با خود حمل می نماید که البته ناصر هم به خوبی آن را می فهمد و در تمام طول فیلم سعی دارد نظر رضا را درباره اش عوض کند و اعتماد و رفاقت سابق را از او بازستاند...

می خوام واست دستمو بکنم تو کیسه اش (کیسه مار توشکا که دروغگو را نیش می زند و راستگو را نه)

در اولین دیدار آن ها در زندان، ناصر در مونولوگی طولانی و سریع شرح می دهد که چطور شده که ناگهان نیست و ناپدید شده. اجرای بهداد در این صحنه علاوه براینکه سرشکستگی و اندوه دریغناک خود کاراکتر ناصر را به همراه دارد (این اندوه دریغناک در تمام طول فیلم در بازی بهداد مشهود است.)، اما سعی می نماید تا مونولوگ را شبیه به آن مونولوگ مشابه در فیم قیصر اجرا کند.

اجرای بهداد همچنین نشان می دهد که او دنیا فیلم های کیمیایی را به خوبی می شناسد و می داند چطور باید به آن دنیا خو بگیرد. خودش هم از اولین مصاحبه هایش همواره ابراز علاقه می کرد که در فیلمی از مسعود کیمیایی نقش آفرینی کند.

باید اعتراف کرد که حیف بود که این اتفاق زودتر نیافتاد و بهداد تنها در دو فیم کیمیایی در نقش های مکمل حاضر شد. چراکه به راحتی می توانست تبدیل به جوان اول فیلم های کیمیایی و قهرمان های به یادماندنیش گردد و جایی باستد که پیشتر فرامرز قریبیان، فریبرز عرب نیا و محمدرضا فروتن در آثارکیمیایی به آن نایل آمده بودند.

روز سوم

روز سوم اولین نقش آفرینی خوب (بخوانید عالی) حامد بهداد است. فیلمی است که نام او را در سطوح جدی تر بازیگری مطرح می نماید.

اساسا سینمای ایران بعد از روز سوم است که حامد بهداد را جدی می گیرد و این فیلم تبدیل به سکوی پرتاپ بازیگر می گردد. اما کیفیت بازی بهداد در روز سوم فراتر از صرف یک سکوی پرتاب است. شاید بتوان گفت آن عشق به بازیگری در بازیش در روز سوم یشتر از هرجای دیگری به شکل دریافت کاراکتر نهایی یاری می نماید.

او در روز سوم نقش یک سرباز عراقی را ایفا می نماید که قبل از جنگ عاشق دختری ایرانی بوده و حالا در گیر و دار جنگ، سرنوشت، آن دو را در خانه ای در دل آتش اسیر می نماید.

باوجودیکه ایستادن در صندلی یک سرباز عراقی، به خودی خود می تواند در تماشاگر احساس بد و دشمنی ایجاد کند، اما عشقی که بهداد از خود در تمام طول فیلم منتشر می نماید (نه عشق به دختر که همان عشق به کاری که دارد انجام می دهد.) باعث می گردد تماشاگر بیشتر از هرکس دیگری فواد را در آن فیلم دوست داشته باشد.

هرچند در این فیلم بهداد هنوز جوان است و در ابتدای راه خود قرار گرفته است و شور جوانیش تا حدی به مفاهمه و غور در نقش ها و کاراکترپردازی می چربد، اما با همان شور خودانگیخته، بداهه پرداز و غریضی بهترین سرباز عراقی سینمای بعد از انقلاب را خلق می نماید.

در میان همه لحظات فیلم، خاتمه آن، جایی که در نزاع میان برادر دختر با خودش در شط تیر می خورد بسیار به یادماندنی است.

آن مکث نابهنگامی که پس از اصابت گلوله می نماید (گویی برای چند لحظه از دنیا و جنگ و همه چیز کنده شده) نگاه دلتنگ و پر از افسوسش بعد از گلوله خوردن به دختر و مهم تر از همه طوری که در آب فرو می رود و درست هم ریتم با سقوطش در آب چشمانش هم بسته می شوند، تکاندهنده است و مرگی تلخ، اما آرام را در ذهن تماشاگر ماندگار می نماید. مرگی برای عشق که صدالبته ارزشش را داشت.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

pariha.com: پریها: مجله اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما، هنر، گردشگری