قیام مردمی علیه طالبان از نمای نزدیک - سهندبلاگ

فارین پالیسی در این رابطه می نویسد: در دشت های سبز ولایت بلخ در شمال افغانستان، روزها، حالتی توام با صلح و امنیت و آرامش دارند. با این حال، شرایط در شب ها کالا فرق دارد. به محض اینکه خاموشی و تاریکی، این منطقه را فرا می گیرد، افراد مسلح سوار بر موتورسیکلت، از روستاهایی که تحت کنترل طالبان نیستند، با سرعت خارج می شوند و با برقرار کردنِ ایست بازرسی های مختلف، سعی دارند تا امنیت منطقه خود را حفظ نموده و در برابر شورشیان طالبان، مقاومت نمایند.

به گزارش خبرنگاران، شبه نظامیان محلی گاهی چند ساعت و گاه تمام شب را با دقت رصد می نمایند و مراقب همه چیز هستند. در این راستا، محمد امیر، رئیس کمیسیون قیام در ولسوالی چهار کنت استان بلخ(منطقه ای که یک ساعت با ماشین، تا شهر مزار شریف افغانستان فاصله دارد) می گوید: طالبان سعی دارد تا ما خسته شویم. ما باید تا جای ممکن هوشیار و بیدار باشیم. محمد امیر رهبر یک گروه از مبارزان محلی است که جمعیتی بالغ بر 350 نفر هستند و سعی دارند تا منطقه زندگی خود را از حملات طالبان در امان نگه دارند.

جالب اینکه در راس همه آن ها، زنی به نام سلیمه مزاری قرار گرفته است که چهل ساله است و فرماندار ولسوالی چهارکنت محسوب می گردد و جزو معدود زنانی است که در کشور افغانستان (کشوری که مردان در آن نقش های اصلی را بر عهده دارند)، عهده دارِ یک چنین سِمتی است. سلیمه مزاری می گوید که برای سه و نیم سال در پُست مذکور خدمت نموده است.

وی می گوید عمده وقتش در سال های اخیر صرف نحوه مبارزه با طالبان شده است. گروهی که همیشه سعی داشته تا 32 هزار نفر از اقلیت های هزاره و ازبک را که در منطقه مذکور سکونت دارند، از چهارکنت اخراج کند. سلیمه مزاری می گوید که در منطقه تحت سرپرستی خود، جاده ای هم ساخته که یکی از مهمترین دستاوردهای وی در یکی از فقیرترین کشورهای دنیا است. وی تاکید نموده که طالبان قویا سعی دارند تا این جاده را مسدود نموده و یا حتی آن را مین گذاری نمایند.

سلیمه مزاری فرمانده ولسوالی چهار کنت در ولایت بلخ افغانستان

وقتی غروب فرا می رسد، سلیمه مزاری با ماشینِ خود که یک خودروی زرهی است، به محل حضور جنگجویان محلی می رود. ماشین وی یک سرود رزمی را پخس می نماید تا به مردم و جنگجویان محلی افغان روحیه بدهد. وی از تپه هایی که جنگجویان در آن ها مستقر هستند بالا می رود و با آن ها سخن می گوید. وی به آن ها اطمینان خاطر می دهد که آن ها به میزان کافی غذا، مهمات، حمایت از ارتش ملی افغانستان، پلیس این کشور، و دیگر نهادهای امنیتی(نظیر سرویس مخفی افغانستان) دریافت می نمایند.

مهارت های سلیمه مزاری و بعلاوه احترامی که دیگران برای او قائل هستند، کاملا مشهود است. وی مدام با فرماندهای نظامی و مبارزان ملاقات می نماید و تحولات را با دقت رصد می نماید.

گروه طالبان در مدت اخیر مخصوصا در منطقه ها شمالی افغانستان، پیروزی هایِ سریع و قابل توجهی را کسب نموده است. آن ها جدای از کسب رجحان های نظامی، توانسته اند درآمدهای قابل توجهی را هم به علت پشروی های نظامی خود و اشغال منطقه ها تازه کسب نمایند. راهبرد طالبان در شرایط کنونی کاملا معین است: آن ها می خواهند تا نیروهای افغان را خسته و فرسوده نمایند. طالبان می خواهند تا نیروهای امنیتی افغان مدام در آماده باش باشند. این مساله جدای از تاثیرگذاری بر نیروهای امنیتی افغان، این باور را به مردم منتقل خواهد نمود که با خروج کامل نظامیان خارجی از این کشور، افغانستان دیر یا زود به دستان طالبان خواهد افتاد و نیروهای امینتی افغان هم قادر به انجام هیچ کاری نیستند.

در شرایط کنونی، دولت افغانستان به ریاستِ رئیس جمهور این کشور اشرف غنی، قویا از قیام های مردمی و مسلح شدن مردم عادی علیه گروه طالبان حمایت نموده و می نماید. در این راستا، بعضی مقام های امنیتی افغان هراس دارند که این گروه های نظامیِ تازه تاسیس، به ابزاری در دستان بعضی افراد تبدیل شوند و آن ها با استفاده از این ابزار خود، در پی سهم خواهی از قدرت برآیند. بعضی دیگر هم این نیروهای نظامی را سپرهای انسانی توصیف نموده اند که از ارتش افغانستان که خیلی زود اراده و تمایل خود جهت جنگ با طالبان را به زعم آن ها از دست می دهد، محافظت می نمایند.

سلیمه مزاری در حال بازدید از یکی از مواضع جنگجویان محلی در چهارکنت افغانستان

شکریه برکزی دیپلمات و نماینده سابق مجلس افغانستان می گوید: مسلح کردن مردم عادی، چه در کوتاه مدت و چه بلند مدت، برای افغانستان مضر است. اولا این مساله موجب افزایش تعداد گروه های غیرقانونیِ نظامی در افغانستان می گردد و ثانیا، این مساله بر شدت درگیری ها میان فرماندهان محلی و گروه های قومی مختلف که پیش از این هم در افغانستان وجود داشته، خواهد اضافه کرد. امری که بحران امنیتی در افغانستان را تعمیق خواهد نمود.

در واقع، در بسیاری از منطقه ها افغانستان، جنگ در این کشور، از ماهیتی قومی برخوردار است که در این قالب: هزاره ها، ازبک ها، و تاجیک ها، در برابر آنچه ملی گرایی پشتون ها می خوانند و در چهارچوب آن، طالبان فعال است و داعیه های مذهبی هم مطرح می شوند و در نهایت جان و مال آن ها به خطر می افتد، مقابله می نمایند.

در این راستا، سلیمه مزاری می گوید: همه چیز مرتبط با مساله قدرت است. وی می گوید که حملات پشتون ها به ولسوالی چهارکنت موجب شده تا جمعیت این منطقه تا 80 درصد کاهش یابد. در بلخ هم، جوامع ازبک و تاجیک برای مقابله با حملات طالبان، گروه ها و دسته جات نظامی خاص خود را تشکیل داده اند. در این رابطه بعضی نظیر عنایت نجفی زاده بنیانگذار و رئیس انیسیتو مطالعات جنگ و صلح در کابل بر این باورند که دولت افغانستان باید به درستی گروه های نظامی تازهِ ایجاد شده در این کشور را که با نیت مقابله با طالبان ایجاد شده اند مدیریت کند تا از تبدیل شدن آن ها به ابزاری جهت پیشبرد منافع سیاسی و قومیِ محلی، جلوگیری کند. به زعم وی، این گروه ها وقی طالبان را شکست دهند، برای کسب قدرت و دیگر امتیازات با یکدیگر درگیر خواهند شد. از این رو، اگر آن ها به درستی مدیریت نشوند، امکان اینکه چرخه جنگ و درگیری در افغانستان همچنان ادامه یابد، زیاد است.

سلیمه مزاری می گوید که جنگ واقعی در افغانستان زمانی بار دیگر شروع شده که دونالد ترامپ در دوره ریاست جمهوری خود تاکید نمود که کلیه نظامیان آمریکایی باید از افغانستان خارج شوند. از همان زمان بسیاری از مردم به وی(سلیمه مزاری) مراجعه می کردند و می گفتند که عوامل طالبان در بسیاری از روستاهای افغانستان فعال شده اند و مردم را وادار می نمایند تا به آن ها مالیات بپردازند. مردم به وی شکایت می نموده اند که طالبان بسیاری از اموال و دارایی های آن ها نظیر گوسفندانشان را به اسم مالیات مصادره می نماید و کسی در برابر آن ها نمی ایستد. مزاری می گوید که مساله را به پلیس و نیروهای امنیتی افغانستان منتقل نموده اما پاسخی دریافت ننموده است. امریکه بسیاری از مردم را واداشته تا از وی بپرسند پس چرا افغانستان پلیس و ارتش دارد؟ مزاری می گوید ما از همان زمان، نبرد با طالبان را اغاز کردیم. وی انتقاد می نماید که وقتی مساله را به مقام های امنیتی اطلاع داده، آن ها گفته اند که این موضوع به وی ارتباطی ندارد.

مزاری در حال بازدید از نیروهای موسوم به کمیسیون قیام در منطقه چهارکنت افغانستان

یکی از نیروهای کمیسیون قیام در حال قدم زدن با سلاح، در منطقه چهارکنت افغانستان

سلیمه مزاری می گوید که تا به امروز بارها به اسم یک رهبر که با طالبان در نبرد است، درکمین آن ها گرفتار شده و حملات آن ها را به چشم خود دیده است. وی به اسم یک هزاره شیعه، هیچ اعتقادی به دولت افغانستان ندارد و می گوید نه از مزار شریف و نه از کابل تا به امروز به وی و مردمی که در ولسوالی چهار کنت زندگی می نمایند، کمکی ارائه نشده است. دفتر او که خانه اش هم است، نه از برق برخوردار است و نه از آب. پرده های آن هم پاره و فرسوده هستند. روشنایی محدود خانه به وسیله باتری های خورشیدی تامین می گردد و امکانات به میزان کافی، وجود ندارند.

وی می گوید که وقتی قرار بوده به او به عوان یک مقام مسوول، یک خودرو بدهند، یک آمبولانس قدیمی را داده اند. او هم با آن به کابل رفته و پرسیده که چرا وقتی همتایان او به دلایل خاص، ماشین زرهی دارند، او نباید داشته باشد. در نتیجه اعتراض او، این خواسته اش محقق شده است. با این همه، وی در میان مردم منطقه خود به شدت محبوب است و وقتنی از کنار آن ها می گذرد، آن ها برای او دست تکان می دهند. سلیمه مزاری می گوید که مردم منطقه شدیدا از مبارزان محلی خود حمایت می نمایند. با این حال، این مبارزان هم زندگی دارند و باید به امور خود هم برسند. آن ها هم باید کار کشاورزی و دیگر کارهایی که به معیشت و زندگی آن ها ارتباط دارد را انجام دهند. درست به همین علت است که معلوم نیست آن ها تا چه زمان بتوانند همچنان برای مردم منطقه خود فداکاری نمایند و در عین حال، فرسوده نشوند.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

pariha.com: پریها: مجله اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما، هنر، گردشگری