اختلال تغذیه ای که به غذا مربوط نیست! - سهندبلاگ

خبرنگاران - خردسالان اغلب اقلام غیر خوراکی را در دهان می گذارند. زیرا کنجکاو دنیای اطراف خود هستند؛ اما بچه های مبتلا به پیکا فراتر از آن هستند و گاهی اوقات چیزهایی می خورند که می توانند منجر به مسائل سلامتی شوند.

افراد مبتلا به پیکا هوس می نمایند مواد غیر خوراکی مانند خاک ، سنگ ، کاغذ ، یخ ، مداد شمعی ، مو ، تراشه های رنگ ، گچ و مدفوع را در دهان بگذارند.

مسائل سلامتی که ممکن است در بچه ها مبتلا به پیکا رخ دهد، بسته به آن چه که می خورند می تواند شامل موارد زیر باشد:

نارسایی کمبود آهن، مسمومیت با سرب، خوردن خاک یا تراشه رنگ با سرب یبوست یا اسهال، خوردن چیزهایی که بدن نمی تواند هضم کند مانند مو

عفونت های روده ای، ناشی از خوردن خاک یا مدفوع دارای انگل یا کرم انسداد روده، خوردن چیزهایی که روده را مسدود می نماید، صدمات دهان یا دندان

پزشکان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث ایجاد پیکا می گردد؛ اما در افراد مبتلا به مسائل رشدی، مانند اوتیسم یا ناتوانی های ذهنی، مسائل سلامت روان مانند اختلال وسواس فکری یا اسکیزوفرنی ، سوء تغذیه یا گرسنگی، مواد غیر غذایی ممکن است به ایجاد احساس سیری یاری نمایند.

سطوح پایین مواد مغذی مانند آهن یا روی ممکن است باعث ایجاد هوس های خاص گردد.

پیکا اغلب در بچه های که در فقر زندگی می نمایند یا در افرادی که مورد آزار و اذیت یا بی توجهی قرار گرفته اند، دیده می گردد.

بیشتر موارد پیکا در بچه ها خردسال و زنان باردار اتفاق می افتد؛ البته برای بچه های تا 2 سال طبیعی است که چیزهایی را در دهان خود بگذارند. بنابراین این رفتار معمولاً یک اختلال در نظر گرفته نمی گردد، مگر این که کودک بزرگتر از 2 سال باشد.

Pica معمولاً با بزرگتر شدن بچه ها بهبود می یابد؛ اما برای افرادی که نگرانی های مربوط به رشد یا سلامت روان دارند، هنوز هم می تواند در مراحل بعدی زندگی مشکل ساز باشد.

اگر فرد حداقل یک ماه این کار را انجام داد، این رفتار برای سن یا مرحله رشد کودک طبیعی نیست و کودک دارای عوامل خطر برای پیکا مانند ناتوانی رشد است.

پزشکان ممکن است موارد زیر را انجام دهند:

کم خونی یا سایر مسائل تغذیه ای را آنالیز نمایند.

سطح سرب را در خون آزمایش نمایند.

آزمایش مدفوع برای آنالیز وجود انگل انجام دهند.

برای یافتن آن چه کودک خورده است یا آنالیز مسائل روده، مانند انسداد، اشعه ایکس یا سایر آزمایشات تصویربرداری را در دستور کار قرار دهند.

پزشکان می توانند به والدین یاری نمایند تا رفتارهای مرتبط با پیکا را مدیریت و متوقف نمایند. برای مثال آن ها می توانند با والدین در خصوص راه هایی کار نمایند تا از دریافت مواد غی رغذایی بچه ها جلوگیری نمایند. آن ها ممکن است قفل های ضد کودک و قفسه های بلند را برای دور نگه داشتن وسایل از دسترس توصیه نمایند.

بعضی از بچه ها مبتلا به پیکا به یاری روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان احتیاج دارند. اگر این درمان ها مؤثر واقع نشدند، پزشکان می توانند داروها را نیز تجویز نمایند.

منبع: سایت کیدز هلث

خبرنگاران علمی پزشکی کلینیک