تاریخ قبرس؛ جزیره ای منحصر به فرد و به یادماندنی - سهندبلاگ

قبرس از اعضای اتحادیه اروپا است و دارای جمعیتی حدود یک میلیون و صد هزار تن است که 77 درصد آن یونانی تبار و 18 درصد مردم این جزیره را ترک تبارها تشکیل می دهند و این ترکیب نژادی و دو تیرگی در طی زمان مصائب و مسائلی را در این جزیره به وجود آورده است که در قالب حوادث و اتفاقات تاریخی این جزیره گنجیده و در تاریخ قبرس ثبت شده است. به قبرس می رویم تا بدانیم مردم این سرزمین چگونه تاریخ قبرس را رقم زدند و برای کشورشان در طول تاریخ چه کردند و به کجا رسیدند.

تاریخ قبرس از گذشته تا امروز

کشور جزیره ای قبرس یا جمهوری قبرس در قسمت شرقی دریای مدیترانه است و شامل دو بخش قبرس شاقتصادی و بخش یونانی نشین است. بخش شاقتصادی آن بخش ترک نشین قبرس است و مرکز این کشور جزیره ای شهر نیکوزیا است. بی تردید موقعیت جغرافیایی این منطقه در سرنوشت آن نقش مهمی داشته و تاثیر زیادی در تاریخ قبرس دارد.

این کشور جزیره ای در گذر تاریخ بارها و بارها از طریق یونانی ها، ایرانی ها، رومی ها، عثمانی ها و همچنین انگلیسی ها مورد تسخیر و تصرف قرار گرفته و برای این کشورها این جزیره یکی از نقاط مهم بوده که برای دستیابی و تصرف آن کوشش و کوشش زیادی کردند. با این حال بعد از جنگ دوم جهانی دولت انگلیس به دلایل مختلفی از جمله تنزل اقتدار و نفوذش در سطح جهان و همچنین بحران اقتصادی که گریبانگیر این کشور شده بود در این زمان نیروهای تحت امر خود را از این کشور بیرون برد.

در چنین شرایطی سران کشورهای یونان، ترکیه و انگلیس به اتفاق رهبران دو بخش قبرس یعنی قبرس شاقتصادی و بخش یونانی نشین در سال 1959 معاهده ای را امضا کردند و طی مفاد این معاهده اداره جزیره قبرس و مسائل آن به گونه ای بین یونانی تبارها و ترک تبارها تقسیم می شد که سهم یونانی ها از این تقسیم بندی 7 و و آنچه به ترک تبارها می رسید 3 از 10 بود یعنی تقریبا به یونانی ها بیش از دو برابر به نسبت ترک ها سهم داده شد و از این تاریخ سرنوشت این جزیره وارد مرحله ای تازه شد.

سال 1960 در تاریخ قبرس یک سال مهم و قابل بررسی است. در این سال این جزیره استقلال خود را اعلام کرد و به نظر می رسد بریتانیا نقش مهمی در این امر داشته است. بعد از اعلام استقلال در این جزیره تازه استقلال یافته با یک سیستم حکومتی مستقل، سیاست به گونه دیگری بود و آنچه مد نظر گردانندگان سیاست این سرزمین بود این بود که قبرس تازه بر اساس همیاری و هماهنگی هر دو جامعه و هر دو بخش ترک تبار و یونانی تبار اداره شود و از همه ظرفیت ها و پتانسیل های انسانی و طبیعی موجود در جهت اداره امور این جزیره بهره گرفته شود و همگان در رشد و توسعه این جزیره مشارکت داشته باشند.

با این سیاست قبرس تازه اعلام وجود کرده و پایه های یک حکومت دموکراتیک را پی ریزی کرد، ترکیه، یونان و بریتانیا دولت قبرس را به رسمیت شناختند. به نظر اوضاع کشور آرام بود و گویا عاقبت یک جزیره ثبات بر روی این کره خاکی پر تنش ایجاد شد! و در این جزیره کوچک همه چیز به خوبی پیش می رفت اما در این مرحله از تاریخ قبرس حوادثی رخ داد که گویای آشفتگی در شرایط این کشور کوچک بود.

کنندگان ترک در سال 1963 در پی یک سری اختلافات به خاطر شیوه اجرای توافقنامه مورد نظر و همچنین مسائل دیگری از جزیره قبرس بیرون رانده شدند. این شروع یک درگیری طولانی مدت در این جزیره بود. یونانی تبارهای جزیره قبرس عملیات نظامی خود را شروع کردند و ترک های قبرس مجبور به ترک جزیره شدند.

حالا در این جزیره زمینه از هر نظر کاملا فراهم بود تا شروعی باشد برای درگیری های قومی و بروز تعصبات بی پایه و مسائل و تبعات بعدی آن که در این جزیره کوچک می توانست به مسئله ای بزرگ تبدیل شود و همین طور هم شد. یونانی ها و ترک ها در جزیره قبرس مدت 11 سال با هم بر سر حقی که از آن خود می دانستند مبارزه کردند و با هم جنگ و درگیری و کشمکش داشتند. پایان با بروز این درگیری ها و شدت گرفتن هر روزه آن بین یونانی تبارها و ترک تبارها، سال 1964 نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل متحد از طرف این سازمان ماموریت داشتند که امنیت و صلح را در این جزیره بی ثبات برقرار کنند بنابراین به این جزیره آمدند و تا امروز پاسدار امنیت و صلح در این جزیره هستند و این نیروها در آن جا حضور دارند.

اما این درگیری ها به همین راحتی هم ختم به خیر نشد و تبعات مخرب و سنگینی داشت در جریان این درگیری ها یکی از طرفین تاوان سنگینی داد، اندازه تلفات ترک ها خیلی بالا بود و یک پنجم که معادل حدود 25 هزار تن از جمعیت ترک تبارها بود آواره و بی خانمان شده و دچار خسارات سنگینی شدند.

این جمعیت آواره حدود 10 سال در بدترین شرایط و به صورت پناهنده زندگی خود را می گذراندند تا اینکه ترکیه در سال 1974 به این جزیره حمله کرد. تنش هایی که بین این دو قوم بوجود آمده بود و درگیری های زیادی را در پی داشت حاصلش آوارگی و مهاجرت اجباری ترک های جزیره به خارج بود.

اما این جزیره در سال های اخیر بویژه در سال 2017 میلادی از ثبات نسبی برخوردار بود و سازمان ملل متحد که نیروهای پاسدار صلح خود را در این جزیره مستقر کرده است مرحله تازه ای از کوشش دیپلماتیک خود را برای ایجاد وحدت در قبرس و مذاکرات نتیجه بخش و برقراری ثبات سیاسی در این کشور جزیره ای کوچک شروع کرد و در پی آن کنفرانس قبرس تشکیل شد اما بدون نتیجه به پایان رسید.