جاذبه گردشگری که نمادی از حماقت است!

به گزارش سهندبلاگ، اگر کتاب (into the wild: به سوی طبیعت وحشی) نوشته جان کراکائر را خوانده و یا فیلم اقتباسی با همین اسم به کارگردانی شان پن فراوری سال 2007 میلادی را دیده باشید، کریستوفر مک کندلس را به یاد خواهید آورد.

کریستوفر گردشگر و ماجراجوی 24 ساله آمریکایی، زندگی عادی در شهر را رها و 24000 دلار به انجمن های خیریه کمک اقتصادی کرد، سپس با اندکی غذا و توشه به زندگی ماجراجویانه در حیات وحش آلاسکا روی آورد. او این سبک زندگی را انتخاب نموده بود تا تنها باشد. او رویای زندگی بدون آثار تمدن را در سر می پروراند و با وجود اینکه تحصیلات بالایی داشت؛ اما دچار پوچ گرایی در خصوص زندگی ماشینی شده بود و زندگی مدرن انسان ها را اسیر ماده گرایی می پنداشت.

پس از نزدیک به چهار ماه گروهی از شکارچیان گوزن، جسد کریستوفر را که به علت گرسنگی درون اتوبوس متروکه ای جان سپرده بود پیدا کردند؛ اتوبوسی که پناهگاه او در آخرین روزهای زندگی اش بود.

این شکارچیان که خودشان در پی سرپناهی بوده اند، به محض تماشا اتوبوسِ اوراقی، وارد آن شده و احساس می نمایند که بوی غذای فاسد شده می آید. بعد متوجه توده ای درون یک کیسه خواب می گردد و بلافاصله با بی سیم به پلیس اطلاع می دهد. یک روزِ بعد، وقتی پلیس به محل مذکور می رسد، جسد پوسیده مک کندلس را درون کیسه خوابش می یابند.

امروزه این اتوبوس بین شهری (فیربانکس) با شماره پلاک 142 ـ یا آن طور که کریستوفر اسمش را در دفترچه یادداشت های روزانه اش ثبت نموده بود ـ اتوبوس جادویی به یک جاذبه جهانگردی تبدیل شده و گردشگران زیادی به اتوبوس کریستوفر که در مرزهای شاقتصادی منطقه حفاظت شده دینالی آلاسکا نهاده شده می آیند. کریستوفر در کالیفرنیا متولد و در حومه مرکز واشنگتن عظیم شد. پدرش کارشناس (ناسا) و مادرش منشی شرکت هواپیماسازی هیوز بود.

کریستوفر پس از فارغ التحصیلی مابقی هزینه ای را که برای تحصیلاتش اختصاص داده شده بود، به انجمن خیریه بخشید و خانه را در سکوت برای شروع یک ماجراجویی عظیم ترک کرد. در آوریل سال 1992 میلادی، کریستوفر 32 کیلومتر را در جاده گِل آلود دینالی آلاسکا Stampede Trail پیمود و پس از عبور از دو رودخانه عظیم، یک اتوبوس قدیمی متروکه متعلق به دهه شصت قرن بیستم را پیدا کرد.

کریستوفر پس از شکار به اتوبوس که اینک به پناهگاهش تبدیل شده بود، بازمی گشت و از محیط اطراف غذا جمع آوری می کرد. همه آنچه او داشت عبارت بود از 4.5 کیلوگرم برنج، یک تفنگ نیمه اتوماتیک رمینگتون با 400 قطعه مهمات، چند کتاب، و ابزارهایی چادر زدن.

او پرنده ها، سنجاب، تِشی کاکلی، گوزن های کانادایی و... را شکار می کرد و به زندگی خود ادامه میداد. پس از مدتی کوشش کرد تا بازگردد؛ اما در راستا اشتباهی نهاده شد و خود را در سمت غربی رودخانه تیکلانیکا که به علت آب شدن برف ها سرریز شده بود یافت. با این شرایط، عبور از رودخانه غیر ممکن بود.

کریستوفر 112 روز در این اتوبوس زندگی کرد و هنگامی که جسدش را یافتند، متوجه شدند که او بر اثر گرسنگی جان سپرده است؛ اما برخی بر این باور بودند، او به علت خوردن اشتباهی گیاهان سمّی جان خود را از دست داده است. کمبود وسایل برای ادامه زندگی و بی تجربگی در رویارویی با چالش های طبیعت وحشی از دیگر دلایل مرگ او ذکر شده است.

داستان کریستوفر پرسش ها و جنجال های زیادی را درباره سبک زندگی در حیات وحش برانگیخت. پس از نمایش فیلم سینمایی into the wild در سال 2007 میلادی، اتوبوس جادویی کریستوفر به یک جاذبه گردشگری تبدیل شد. این موضوع نگرانی مسئولان منطقه حفاظت شده را برانگیخت، زیرا راستا رسیدن به اتوبوس پر از خطرات بود.

حدود پنج سال پیش گروهی از گردشگران در راستا رسیدن به اتوبوس دچار حادثه شدند و گروه امداد و نجات به کمک آنها شتافت. یک جهانگرد سوئیسی هم در این مکان غرق شد، برخی هم مثل کریستوفر در اطراف اتوبوس چادر می زدند و بدون آب و غذا ریاضت می کشیدند. چند وبلاگ راه های عبور از رود تکلانیکا را می آموزند که برخی از آنها شدیداً خطرناکند.

بسکمک از مردم می گویند، باید اتوبوس از این منطقه برداشته گردد زیرا نمادی از حماقت است. با این وجود چه بخواهند یا نه، اتوبوس با مرور زمان در حال از بین رفتن است و برخی گردشگران تکه هایی از اتوبوس را برای یادگاری با خود برده اند. پس از گذشت بیست سال، اتوبوس جادویی به تدریج در حال وارد شدن در لیست فراموش شدگان است. آنچه کریستوفر انجام داد نوعی دیوانگی بود، جوانی که رؤیا پردازی هایش برای او انتها غم انگیزی رقم زد.