قهرمان محله ، چرا این زن زرتشتی به ملاقات مراجع تقلید رفت؟ ، مادر بچه ها تالاسمی، ایران را در خاورمیانه سربلند کرد - سهندبلاگ

خبرنگاران - نصیبه سجادی: هوای مردم را داشتن و رنج آنها را فهمیدن باعث می گردد نام نیک آدم ها تا همواره ایام باقی بماند. همان کاری که مینا ایزدیار، پزشک متخصص اطفال و بانی انجمن تالاسمی ایران، انجام داد. او با میراث ماندگاری که از خود به یادگار گذاشت تحولی در درمان و نگاه به این بیماری ایجاد کرد که مردم ایران تا زمانی که حتی یک مبتلا به تالاسمی در کشور وجود دارد باید خود را وامدار او بدانند.

خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید

مینا ایزدیار کرمانی زاده ساکن محله کریمخان مرکز بود. او 73 سال پیش در خانواده ای زرتشتی به جهان آمد؛ پدرش داریوش مادرش پوران تیگرانی. در مدارس گیو و انوشیروان دادگر درس خواند. با رتبه ممتاز از دانشگاه پزشکی تهران فارغ التحصیل شد. تخصص خون شناسی و سرطان شناسی اش را در همین دانشگاه، سال 1353 تکمیل کرد تا جامعه پزشکی ایران سال ها به داشتن بانویی به خود ببالد که همه زندگی اش بچه ها بیمار و کاهش آلام آنها و خانواده های شان بود.

ازدواج فامیلی و سرانجام تالاسمی

سال ها در مرکز طبی بچه ها بیمارستان محب اهری در خیابانی که به نام بانی این مرکز، دکتر محمد قریب، نامگذاری شده، طبابت کرد برای درمان بچه های که به دلیل ناآگاهی پا به جهان می گذاشتند و سال ها رنج درمان کم خونی، تزریق خون و پیوند مغز استخوان را تحمل می کردند و همه اینها در حالی بود که قطع ازدواج فامیلی و غربالگری می توانست به این رنج ها برای همواره سرانجام دهد. شاید به همین خاطر بود که ایزدیار سال 1362، چادر به سر می نماید، به قم می رود و مجوز جلوگیری از تولد نوزادان مبتلا به تالاسمی را از مراجع تقلید می گیرد، حتی به این قانع نمی گردد و غربالگری هم به همت این بانوی فرهیخته وارد قانون اساسی کشور می گردد.

انجمن تالاسمی؛ حامی همه بیماران

دکتر علی ربانی، رئیس انجمن غدد بچه ها، از روزهایی می گوید که همراه با دکتر ایزدیار در مرکز طبی بچه ها، قطب درمان بچه ها کشور، به درمان مبتلایان به تالاسمی مشغول بود: انجمن تالاسمی ایران را دکتر ایزدیار تشکیل داد برای آگاهی رسانی درباره تالاسمی، آن هم در شرایطی که اطلاعات چندانی درباره این بیماری وجود نداشت و بسکمک حتی نمی دانستند تالاسمی چیست. می گوید: سال 62، اوج جنگ تحمیلی بود. هـر روز از شهرهای مختلف ایران بیماران زیادی برای تزریق خون به مرکز طبی بچه ها می آمدند. درمان آنها بار سنگینی بر جامعه تحمیل می کرد و بیماران جواب مطلوب نمی گرفتند.

سال 1368 انجمن تالاسمی ایران به همت بانو ایزدیار تشکیل می گردد تا ایران امروز تنها کشوری در خاورمیانه باشد که همه بیماران آن شناسایی شده و تحت حمایت این انجمن قرار گرفته اند.

دلسوزی های تلخ استاد

دکتر ایزدیار به روستاها و شهرهای محروم ایران، مثل سیستان وبلوچستان، و میان خانواده ها می رفت. به آنها آگاهی می داد. از این بیماری می گفت. از اینکه وصلت خانوادگی دلیل اصلی آن است و قطع ازدواج فامیلی یعنی قطع این بیماری. او برای بچه ها، مبتلایانی که دیگر بزرگ شده بودند و جایی نبود که درمان شان را آنجا ادامه دهند، برای همه دل می سوزاند. دکتر ربانی از روزهایی می گوید که دکتر ایزدیار خودش گوشی تلفن را بر می داشت و با خانواده ها تماس می گرفت و به آنها یادآور می شد برای درمان بیایند و از اینکه یک هفته درمان را رها نموده اند با آنها تند و تلـخ برخورد می کرد. همان برخوردهایی که به گفته همکارانش، باعث شد که والدین، درمان را جدی بگیرند و با او همکاری نمایند.

ایزد، کمک و فردوس برین جایت

حاصل دلسوزی و عشق دکتر ایزدیار به بچه ها این شد که تعداد بیماران تالاسمی از 25 هزار نفر به 300 نفر برسد و ایران تنها کشوری باشد در خاورمیانه که همه مبتلایان تالاسمی اش تحت حمایت انجمنی باشند که کوشش می نماید تا اول از همه با اطلاع رسانی ، دیگر کودکی با این بیماری به جهان نیاید و دوم، اگر به دلایلی پا به این جهان گذاشت به حال خود رها نگردد.

دکتر مینا ایزدیار در 63سالگی از جهان رفت.