بی محلی مسافران به ورود ممنوع روستاها - سهندبلاگ

به گزارش خبرنگاران، انگشت اتهام کرونا، مردم را نشانه گرفته که بی توجه به هشدارها، این ویروس را در سراسر کشور منتشر نموده اند. وزیر بهداشت پیش از فرارسیدن تاسوعا و عاشورا که آخرین تعطیلات نیمه بلند تابستانی بود، به مردم هشدار داد، بار سفر را نبندید و عامل اوج دریافت دوباره ویروس کرونا نشوید. سعید نمکی گفت: بعضی اظهارنظرها را می شنوم که می گویند سفر در اشاعه بیماری، نقش نداشته است. اگر سفر در انتقال بیماری نقش نداشت، ویروس ووهان چین در نیوزیلند چه کار می کرد؟ چطور به آنجا رفت؟ به دورترین نقاط کشور از چه راهی رفت؟ چه کسی به جز مسافر، این ویروس را منتقل کرد؟

ستاد کرونا از اواخر اسفندماه برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در کشور دستور تعطیلی بسیاری از اماکن گردشگری را صادر کرد، بیشتر مجموعه های رفاهی و رستوران ها بسته شدند، هتل ها و اقامتگاه های محلی به خاطر نداشتن مسافر تعطیل شدند و آژانس های هوایی و جهانگردی مسافرانشان را از دست دادند. اما سفر متوقف نشد، بلکه رفتار مسافران تغییر کرد.

آمارها نشان می دهد در تعطیلات نوروز سال 99 حدود 2 میلیون و 700 هزار خودرو در جاده ها تردد داشتند که این عدد در 15 روز خردادماه، پس از آن که محدودیت های تردد در جاده ها برداشته شد، با حدود 12 درصد افزایش به 3 میلیون و 300 هزار خودرو رسید. بر پایه اطلاعات اداره راه ها و حمل و نقل جاده ای در سه استان کشور و چهار محور پرتردد منتهی به قزوین، زنجان، قم و مرکزی، نزدیک به چهار میلیون خودرو فقط در تعطیلات تاسوعا و عاشورا جابه جا شده اند. با این وجود دست اندرکاران گردشگری می گویند این حجم از سفر هیچ تاثیری در کسب و کار آن ها نداشته است و همچنان در دوران تعطیلی به سر می برند. جمشید حمزه زاده ـ رییس جامعه هتلداران ایران ـ گفته که این روزها بیشتر مردم به استان های شمالی کشور سفر می نمایند. آن ها مسافران هتل رو نیستند. بیشتر این افراد به ویلاهایی می فرایند که یا متعلق به خودشان است، یا اجاره می نمایند. بعضی هم ترجیح می دهند کمپ بزنند و در چادر اقامت نمایند. او گفته که درصد اشغال هتل ها در کل کشور به 5 درصد رسیده است.

از سوی دیگر، تعطیل کردن بعضی مراکز گردشگری در شهرها و مناطق قرمز ظاهرا یاری چندان به توقف سفرهای غیرضروری ننموده است. در محدوده دریاچه اُوان در استان قرمز شده قزوین، با آنکه شرکت تعاونی روستا به دستور ستاد استانی کرونا، در ورودی دریاچه خاکریز ایجاد نموده بود، اما مسافران همچنان بدون توجه به این مانع راه خود را برای رسیدن به دریاچه اُوان پیدا می کردند. اهالی روستا می گفتند مسافران شبانه خاکریز را خراب نموده اند و ماشین هایشان را تا لب تالاب برده اند. در شرایط عادی هر خودرو برای ورود به محدوده دریاچه باید 5 هزار تومان بدهد که این روزها گیت فروش بلیت بسته است، درهای سرویس بهداشتی هم قفل شده و چایخانه مستقر در محدوده دریاچه هم تعطیل شده است، در روستاهای اطراف هم خانه ای به مسافران کرایه داده نمی گردد. همه این کارها را انجام داده اند تا مسافر پشیمان گردد و برگردد. اما برعکس این قضیه رخ داده است.

اهالی روستای اوان که سهامدار این شرکت تعاونی هستند، می گویند این تعطیلی ها و خارکریز ساختن ها مانع مسافران نشده است. آن ها می آیند و کنار دریاچه چادر می زنند. هر روز هم چند نفر از اهالی می آیند و خاکریزی را که شب گذشته خراب شده، دوباره می سازند. یکی از مردان جوان روستا می گوید که به دهیار و شرکت تعاونی گفته ایم قفل کردن سرویس بهداشتی یا متوقف کردن خدمات رسانی، نه تنها راه علاج نیست، که باعث شده آلودگی مسافران بیشتر از گذشته باشد، اما آن ها توجهی ندارند و ابلاغیه ستاد کرونا را بهانه می نمایند. ما می بینیم که فضولات انسانی و زباله ها در اطراف دریاچه بعد از هر تعطیلی و حتی آخر هفته ها بیشتر می گردد. این آلودگی ها به دریاچه نفوذ می نماید.

به نظر می رسد نسخه های ورود ممنوع در همه مناطق کارآمد نیست و راه چاره ها و مراقبت های دیگری را می طلبد. مصداق مشابه، قله دماوند است. با آن که فدراسیون کوهنوردی چندین بار صعود به این قله را ممنوع نمود اما کوهنوردان همچنان راه دماوند را پیش دریافتد. تصاویری از انباشت زباله در ارتفاعات بالای 4 هزار متر منتشر شده است. از طرفی حجم کوهنوردان به حدی زیاد بوده که نگرانی ها از بابت خطرات فاضلاب انسانی برای روستاهای پایین دست را بیشتر نموده است. ممنوعیت بخشنامه ای در قله دماوند و از مدار خارج کردن خدمات در شرایط حساس کرونا نه تنها راهگشا نبوده که حجم آلودگی را بیشتر نموده است.

در نزدیکی روستای اَرنگه در جاده پرتردد چالوس آبشاری به نام هفت چشمه وجود دارد که به نوعی پاتوق مسافران آخر هفته است. در راستا آبشار بنری نصب شده که نشان می دهد ورود به این منطقه ممنوع بوده اما حوالی آبشار مملو از مسافر است. روستانشین های منطقه چندان دل خوشی از مسافران ندارند و ترجیح شان بر این است که خدماتی به آن ها ندهند. یکی از مسافران که تازگی به این آبشار رفته می گوید: روستایی ها راستا چشمه را به مسافران نشان نمی دادند. پلیس هم بود اما جلو مسافران را نمی گرفت ولی توصیه می کرد سمت روستا نرویم.

روستای آهار، حوالی تهران که پیاده روی از آن تا روستای بعدی (شکرآب) در برنامه های تابستانۀ بیشتر تورهای گردشگری واقع شده است، در این روزها که کرونا اوج گرفته بود، همیشه شاهد حضور طبیعتگردان و گردشگران بوده است. نه از پلیس خبری است و نه مانعی در ورودی روستا ایجاد شده، بنر اطلاع رسانی هم نصب نشده است، اما رستوران ها و کافه های روستا اغلب تعطیل شده اند، یکی از روستاهایی می گوید تا چند وقت پیش هیچ موردی از ابتلا به کرونا نداشتیم اما از آنجا که روستا نزدیک تهران است و رفت و آمد هم زیاد، تازگی ها چند نفر مبتلا شده اند. چند هفته پیش در این روستا مسابقه اسکای رانینگ (دوی کوهستان) هم برگزار شده بود.

از خیلی قبل تر نگرانی ها از بابت تردد مسافران به مناطق روستایی ابراز شده بود. محمد جمالیان ـ رییس دانشگاه علوم پزشکی اراک ـ چندماه پیش در مصاحبه ای گفته بود: براساس رصدهای انجام شده، مسافران مقصد خود را از شهرها به روستاها تغییر داده اند و به خیال اینکه روستاها به دلیل اقلیم و شرایط آب و هوایی پاک بوده و عاری از هر گونه آلودگی هستند در این مناطق حضور پیدا می نمایند. غافل از این که اقدام مسافران تبعات خطرناکی دارد. در اغلب روستاها تنها زیرساخت درمانی، خانه بهداشت است. بعضی از مناطق روستایی حتی مجهز به چنین امکانی نیستند. فاصله روستاها به ویژه در مناطق مرکزی و جنوبی ایران تا شهر و یا بیمارستانی مجهز، زیاد است از این رو دسترسی به امکانات درمانی برای روستایی ها دشوارتر است و هزینه بیشتری هم دارد، در نتیجه برای سفر به مناطق روستایی به مدیریت هوشمندانه تری نیازمند است و تنها با ابلاغ یک بخشنامه استانی، ایجاد خاکریز و یا نصب بنر، سفر و شیوع این ویروس را نمی توان کنترل کرد.

dorezamin.com: دور زمین: سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده!