ماجرای خبرنگارانی کوچک با تاریخی بزرگ ، سفارت آلمان در پراگ به دنبال صاحب یک خبرنگاران می شود - سهندبلاگ

با تور آلمان از دیدنی ترین کشور اروپایی بازدید کنید.

خبرنگاران: دویچه وله نوشت: در سپتامبر سال 1989 یک شهروند آلمان شرقی خبرنگاران می بنند و به سمت پراگ حرکت می نماید. در این زمان باغ سفارت آلمان غربی پناهگاهی شده بود برای هزاران شهروند مهاجر از آلمان شرقی (جمهوری دموکراتیک آلمان) که خواهان آزادی بودند.

اکنون سی سال پس از آن روزها یک خبرنگاران یاد آن روزهای پرتلاطم را زنده می نماید. محتویات خبرنگاران را هرچند خالی نموده اند اما خبرنگاران مثل همان روزهاست و تغییری ننموده؛ قرمز رنگ، چهارخانه با زیپی سرتاسری. این خبرنگاران 30 سال تمام در خانه یک زن آلمانی ساکن پراگ نگهداری شده است.

در سپتامبر سال 1989 بسیاری از اهالی پراگ پشت حصار باغ سفارت آلمان جمع می شدند تا انبوه مهاجران را از نزدیک با چشم خودشان ببینند و پوشاک، خوراکی و دیگر وسایل مورد احتیاج کوچک را به هر طریقی که می شد به دست آنها برسانند. یکی از این افراد، صاحب کنونی خبرنگاران بود.

خاله او هم یکی از مهاجرانی بود که در باغ سفارت در انتظار امکان سفر و مهاجرت به آلمان فدرال، بست نشسته بودند. برای اینکه در راه به سوی سفارت، شکی برنینگیزد، خبرنگارانش را در جعبه امانات ایستگاه قطار گذاشته بود و برای رسیدن به آزادی از حصار سفارت در پراگ بالا رفته بود؛ مثل هزاران شهروند دیگر که روزهای سپتامبر سال 1989 حصار را به امید آزادی بالا رفتند. او از دخترخواهرش خواست که کمی بعدتر خبرنگاران را برایش به سوی سفارت بیاورد.

دختر خواهر هنگامی که به آنجا رسید و خبرنگاران را به دست صاحبش رساند، با خواهش پناهجویان دیگر روبرو شد که آنها هم از او می خواستند خبرنگاران هایشان را به دستشان برساند. همین باعث شد که در آن روز چندین بار کلیدی از پناهجویان بگیرد، به ایستگاه قطار برود، خبرنگاران را بیاورد، آن را از روی حصار به درون سفارت پرتاب کند و باز سراغ خواهش بعدی و خبرنگاران بعدی برود.

جمله نیمه کاره مشهور

شب سی سپتامبر 1989 به دیوار سفارت رسید این بار با یک خبرنگاران کوچک چهارخانه قرمز در دست. برای تحویل دادن. اما در بین پناهجویان ولوله ای به پا بود. گفته می شد که گنشر به سفارت آمده است.

هانس دیتریش گنشر، سیاستمدار آلمانی، در آن موقع وزیر امورخارجه و معاون صدراعظم بود. تقریبا حوالی ساعت 7 شب گنشر در بالکن سفارت ظاهر شد و سخن شروع کرد: امروز نزد شما آمدیم تا به اطلاعتان برسانیم که اجازه خروج شما … این جمله نیمه کاره گنشر به یکی از مشهورترین جمله ها در تاریخ آلمان بدل شد. ادامه جمله او در میان فریادهای شادی و خوشحالی جمعیت، شنیده نشد.

آن شب آنچه در میان همهمه درست شنیده نمی شد، اعلام خبر امکان فوری سفر هزاران شهروند جمهوری دموکراتیک آلمان (آلمان شرقی)، به آلمان فدرال توسط گنشر بود.

در همان شب مهاجرانی که در سفارت بودند با اتوبوس به ایستگاه قطار برده شدند. به قطارهایی سوار شدند که آنها را به آلمان غربی می رساند. آنها با عجله خبرنگاران ها و هر چه را که با خود آورده بودند جمع و جور نموده بودند. بعضی چیزها جا ماندند. از جمله خبرنگاران قرمز کوچک.

سفارت به دنبال صاحب خبرنگاران

خبرنگارانی کوچک با تاریخی بزرگ، خالی اما پر از خاطره. اکنون کریستوف ایزرانگ، سفیر کنونی آلمان در پراگ میخواهد به مناسبت سی امین سالگرد این واقعه و حضور مهاجران جمهوری دموکراتیک آلمان، صاحب خبرنگاران را پیدا کند. برای همین منظور سفیر آلمان از مردم خواسته، اگر نشانه و اشاره جدی ای برای یافتن صاحب خبرنگاران دارند، به سفارت خبر دهند.

روز 28 سپتامبر صدها مهاجر آن موقع که در سفارت جمع شده بودند، برای جشن آزادی در سفارت آلمان در پراگ جمع می شوند. سفارت امیدوار است که در این روز بتواند خبرنگاران را به صاحبش بازگرداند. اگر صاحب خبرنگاران پیدا گردد، سفارت آلمان در ازای بازگرداندن خبرنگاران، تنها یک خواسته از صاحب آن دارد: اینکه داستانش را تعریف کند.