مرز حریم خصوصی در زندگی مشترک کجاست؟ - سهندبلاگ

به گزارش ایران، روشن است که در رابطه زناشویی هر یک از طرفین برای خود هویت و شخصیت مستقل دارند و زمانی که دو نفر تصمیم به زندگی مشترک می گیرند، باید بتوانند همراه با حفظ فردیت، قسمتی از زندگی خود را به اشتراک بگذارند، اما این اشتراک صددرصد نیست.

در زندگی مشترک، افراد نیازمند یک حریم شخصی و خصوصی نیز هستند؛ چراکه وجود این فضای شخصی، به میزان در کنار یکدیگر بودن، به همزیستی رابطه زناشویی یاری می نماید.

دکترسعید بهزادی فرد، روانشناس و مشاور خانواده در تعریف حریم خصوصی در رابطه همسران می گوید: در واقع حریم خصوصی در هر بعدی از ابعاد زندگی مانند ابعاد روانی، عاطفی و ارتباطی بخشی از وجود ما است که به همسرمان ارتباط پیدا نمی نماید و ما اجازه داریم آن را برای همسرمان آشکار نکنیم. برای مثال فرض کنید من با همسرم مشاجره سختی نموده ام و از او عصبانی هستم و در حالت خشم دارم احساسی موقت و زودگذر را تجربه می کنم و در آن لحظه در فکر من این است که ای کاش همسرم می رفت و من از دستش راحت می شدم؛ همان موقع اگر او از من بپرسد که داری به چه فکر می کنی؟ آیا من باید به او بگویم که داشتم فکر می کردم کاش تو بروی؟

بی گمان این مصداق دقیق حریم خصوصی است. حالا تصور کنید که مادر شما با شما تماس می گیرد و می گوید در جیب برادرت سیگار پیدا نموده ام و تأکید می نماید که این موضوع را با کسی مطرح نکن. آیا شما باید موضوع را به همسرتان شرح دهید؟ نه. این حریم خصوصی شما و خانواده تان است و می توانید آن را برای همسرتان بازگو نکنید.

بسیاری از مردم و حتی بعضی روانشناسان معتقدند تلفن همراه حریم خصوصی همسران است و ممکن است شخص با خانواده یا با دوستانش گفت و گویی نموده باشد و به دلایلی، چون مصلحت اندیشی یا نگرانی از واکنش های ناکارآمد احتمالی همسرش، نخواهد وی از محتوای این تبادل نظر آگاه گردد.

او در پاسخ به این پرسش که گوشی تلفن همراه برای همسران حریم خصوصی به شمار می آید نیز می گوید: این موضوع همواره محل اختلاف است. روانشناسی زرد به شما می گوید که گوشی همسران مثل مسواک و حریم خصوصی آن ها است، اما در واقع ما امروزه به چشم می بینیم که هر چه آتش است، از گور همین گوشی های تلفن همراه بلند می گردد. در واقع پیغام خانواده و دوستان بهانه تراشی است و توجیه خوبی نیست، اما باید با طرف مقابلمان هم پیش از ازدواج به این مفاهمه برسیم که وجود شخصی ما را به رسمیت بشناسد؛ به این معنا که اجازه دارد به حریم ما وارد گردد، اما اجازه ندارد ما را کنترل کند.

بعلاوه ضروری است که در طول زندگی مشترک نیز از مسائلی که در شمار حقوق ما است، جرأتمندانه دفاع کنیم و بدانیم وقتی چیزی حق مسلم ما است، نیازی به پنهان کاری درباره اش نیست. این مسائل را حتماً باید پیش از ازدواج مطرح نمود؛ یعنی هم باید بدانیم چه می خواهیم؛ هم بتوانیم آن را با طرف دیگر رابطه مان مطرح کنیم که در زندگی دچار دردسر نشویم.

وی ادامه می دهد: بحث بعدی که دردوره های پیش از ازدواج همواره محل بحث و اختلاف نظر است این است که باید درباره گذشته افراد صحبت گردد یا نه. پاسخ این است که حتماً باید درباره گذشته افراد صحبت کرد. درباره روابط گذشته، درباره دانشگاه و رشته تحصیلی و... برای مثال بی گمان اولویت های کسی که در دانشگاه شریف درس خوانده با کسی که در 25 سالگی به دانشگاه علمی-کاربردی رفته، تفاوت دارد. یا گذشته کسی که پدر و مادرش با هم رابطه خوبی دارند، با کسی که پدر و مادرش از هم جدا شده اند، فرق دارد؛ اما بخشی از این گذشته هم خط قرمز و حریم خصوصی آدم ها است. وقتی گرفتار وسواس ها و بدبینی ها و فکر منفی آن ها می شویم؛ چراکه این دو گروه می خواهند همه مسائل را موشکافی نمایند و بیش از حد متعارف وارد حریم طرف مقابل می شوند.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا پرسش درباره سابقه بیماری در خانواده یا داشتن فرد عقب مانده در فامیل طرف مقابل پیش از ازدواج درست است یا در شمار حریم خصوصی افراد نیز بیان می نماید: در واقع وظیفه هر فرد است که در چنین رابطه ای خودش این موضوعات را پس از جلسه دوم و سوم آشنایی مطرح کند و نیازی نیست که شما پرسش کنید. اگر با کسی برخورد کردید که شخصیت شفافی ندارد یا ممکن است از طرح چنین مسائلی خجالت بکشد و ترجیح بدهد در مراحل آخر و در صمیمیت چنین موضوعاتی را مطرح کند، در چنین شرایطی بهتر است تبادل نظر را از خود آغاز کنید و برای مثال بگویید پدر من فشار خون بالا دارد یا مادر من از 50 سالگی دیابت نوع 2 گرفت و البته گاهی هم قندش افت می نماید یا من چشمانم ضعیف است و اگر می بینی عینک نمی زنم، به این سبب است که لنز دارم.

یا برای مثال برادر من پس از شنیدن خبر فوت پدرم دچار تشنج شد پس از آن هم هرازگاهی دچار حملات صرع می گردد و به نظرم آمد که ضروری است تو این مسائل را بدانی؛ در خانواده شما هم چنین چیز هایی وجود دارد که تو فکر کنی باید به من بگویی؟

در واقع شیوه مطرح نمودن موضوعات بسیار مهم است و اینکه بتوانیم به دیگران این احساس آرامش را بدهیم که آن ها هم از مسائل خود و خانواده شان بدون پنهان کاری سخن بگویند.

نیم نگاه

روشن است که در رابطه زناشویی هر یک از طرفین برای خود هویت و شخصیت مستقل دارند و زمانی که دو نفر تصمیم به زندگی مشترک می گیرند، باید بتوانند همراه با حفظ فردیت، قسمتی از زندگی خود را به اشتراک بگذارند، اما این اشتراک صددرصد نیست.

در زندگی مشترک، افراد نیازمند یک حریم شخصی و خصوصی نیز هستند؛ چراکه وجود این فضای شخصی، به میزان در کنار یکدیگر بودن، به همزیستی رابطه زناشویی یاری می نماید