پیری و حس بویایی - سهندبلاگ

آنچه باعث تغییر در حس بویایی افراد سالخورده می گردد

چکیده

در تحقیقاتی که بین افراد جوان . سالخورده صورت گرفته، محققان به این نتیجه رسیدند که تعداد نورون های افراد جوان و پیر به یک میزان است اما تغییرات در مغز باعث کاهش حس بویایی و عملکرد بعضی از قسمت های بدن می گردد.

تعداد کلمات 773/ تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

مترجم: میثم نریمانی

چگونه وقتی سن تغییرمی نماید حس بویایی هم تغییرمی نماید؟

با همکاری مرکز مونول شیمیایی در فیلادلفیا از سلول های این دو گروه نمونه برداری شد. محققان انتظار داشتند OSNهای کمتری در افراد مسن پیدا نمایند و فکر می کردند که نورون ها احتمالا کمتر به محرک ها پاسخ خواهند داد. با این حال، آنها در بدن افراد مسن به میزان بدن افراد جوان، نورون یافتند اما افرادی که 60 سال به بالا داشتند نتوانسته بودند بین دو بو که باهم ترکیب شده بودند، تمییز بدهند و آن ها را از هم متمایز نمایند.

هدف این بود که دریابیم که آیا اختلاف سن در عملکرد نورون های حس بویایی (OSNs) ممکن است عامل تضعیف حس بویایی گردد یا نه؟

440 نفر در دو گروه سنی - 45 ساله و جوان تر و افراد 60 ساله و بالاتر - برای پاسخ و واکنش به دو بوی تعیین و متمایز و بعلاوه تعدادی از بوهای مختلف آزمایش شدند.

این تحقیق نشان داد در افرادی که حس بویایی خود را از دست می دهند احتمال ابتلاء به سوء تغذیه بالا می رود زیرا طعم و بو رابطه خیلی نزدیکی باهم دارند. بعلاوه ممکن است آن ها نتوانند مواد غذایی فاسد شده، نشت گاز و سایر گازهای سمی را شناسایی نمایند.

ما تغییرات واضحی در پاسخ های نورون های عصبی بویایی پیدا کردیم تا بوها را برای کسانی که 60 ساله و بیشتر هستند، شناسایی کنیم. وقتی که ما دو گونه متفاوت از بو را به نورون های عصبی حس بویایی افراد جوان ارائه کردیم، آنها به یکی از آن دو بو واکنش نشان دادند. در حالی که نورون های حسی از سالمندان به هردو واکنش نشان دادند. این امر برای افراد سالخورده تمایز بین آن ها را سخت تر می نماید.

زمینه نوروبیولوژی سالخوردگی در سال 2011، می گوید:

پروفسور دیه گو رسترپو، مدیر مرکز تحقیقات نوروپاتولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه کلورادو در خصوص تحقیقات منتشر شده در

بعضی مطالعات و تحقیقات نشانمی دهند که نورون های حسی در سیستم بویایی در افراد بالای 60 سال ممکن است واکنش هایی نسبت به بو (معمولا بوی ناخوشایند) داشته باشند که تشخیص بوهای خاص را سخت و مشکلمی نماید. این قضیه می تواند مسائلی را در رابطه با تشخیص مواد خطرناک و ترویج تغذیه مناسب و خوب، ایجاد کند.

بیشتر بخوانید: کاهش حس بویایی؛ علل و راه چاره

بر طبق نظر دیه گو رسترپو

سلول ها

در حالی که سلول های بویایی جوانان در بوهایی که نسبت به آنها واکنش نشان داده بودند بسیار دقیق بودند، سلول های افراد مسن بیشتر به چندین محرک بو پاسخ داده بودند که نشان از عدم وضوح و روشنی داشت. این مطالعه نشان می دهد که تغییرات در بینی و مغز، دلیل کاهش بویایی در سالمندان است.

آزمایش

در آزمایشی از موش ها که در سال 2014 در مجله علوم اعصاب گزارش شده است، نیکولاس ثایبات پژوهشگر پس از دکتری و همکارانش در دانشگاه استان فلوریدا نشان داد که یک رابطه معکوس وجود دارد و آن این که یک رژیم بد بر حس بویایی اثر می گذارد. وقتی که به موش ها یک رژیم غذایی با چربی بالا در طی شش ماه داده شد، یک کاهش معنا داری را در توانایی موش ها برای تشخیص دادن بوها نشان داد.

بو و شرائط نوروژنیک

در تحقیقی که به وسیله دکتر امی جانستون، از دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه گریفیث و موسسه سلول و مولکولی زیست شناسی اسکیتس، که در نشریه احساس های شیمیایی در سال 2007 منتشر شده است، دریافتند که فرایند و فرایندهای پیری طبیعی اثر مخرب کمی بر حس بویایی دارد.

این مطالعه و تحقیق، توانایی حدود 1000 مرد و زن استرالیایی در تمام سنین را برای کشف یا تشخیص طیف وسیعی از بوها در غلظت های مختلف مورد آزمایش قرار داد. نتایج نشان داد که عملکرد بویایی کما بیش و بالنسبه با تغییر سن و در غیاب وجود فاکتورهای دیگر مثل سیگار کشیدن، دارو و یا سابقه مسائل بینی، به آهستگی کاهش می یابد. به نظر می رسد زنان سالم حس بویایی حساس تری نسبت به مردان سالم داشته باشند.

با این حال، به نظر می رسید حس بویایی به طور نامساعدی تحت تاثیر بعضی داروها قرار می گرفت و بدتر شدن آن با بعضی از بیماری های نورودنراتیو همراه بود. این یافته ها نشان می دهد که داروهای ضد کلسترول و ضد فشارخون و بیماری های مزمن مانند پارکینسون و بیماری آلزایمر در بین کسانی وجود دارند که دچار اختلال بویایی هستند. در این مطالعه، پیامدهای مهمی برای از دست دادن حس بویایی در افراد مسن، بیان شده است. به اسم مثال خطر ابتلاء به کم اشتهایی و تغذیه نامناسب و ناتوانی در ارزیابی قابلیت غذا برای مصرف.

برگرفته از سایت: PsyArticles.com