کرونا با ما چه خواهد نمود؟ - سهندبلاگ

ویروسی که تا به حال نزدیک به 2 میلیون نفر را بیمار نموده و نزدیک به 120 هزار نفر را کشته است. پیش بینی می گردد تعداد مبتلایان و احتمالا آنان که فوت خواهند کرد در ماه های آینده چندین برابر گردد.

آنچه همه را ترسانده آن است که ویروس برای مدتی (حدود 2 هفته) می تواند به صورت مخفی و بدون داشتن آثار بیماری در فرد، او را آلوده نموده باشد و در همین دوران او می تواند دیگران را آلوده کند؛ یعنی هیچ کس نمی داند فردی که با او زندگی می نماید، یا با او دوست است یا از کنار او رد می گردد می تواند او را آلوده کند و این احساس بسیار ترسناک است؛ البته وقتی درباره مرضی صحبت می کنیم که می تواند به سرعت کشنده باشد.

برای کرونا تا به حال هیچ دارویی ساخته نشده و واکسنی برای آن کشف نشده است هرچند پیشنهادهایی در اطراف جهان ازجمله در ایران مطرح هستند که معلوم نیست چه زمانی به نتیجه می رسند. تا آن موقع بشر چگونه خواهد توانست زندگی کند، کار کند و یا برای یک زندگی عادی برنامه ریزی کند.

کشورهایی که حکومت متمرکز دارند (همانند چین) کارشان آسان تر است؛ زیرا دستور می دهند که کارها تعطیل گردد یا دستور می دهند کارها آغاز گردد و مردم به اجرای دستور عادت دارند. البته معمولا در این کشورها اطلاعات شفاف وجود ندارد و بنابراین نمی دانیم که این گونه تصمیمات چه هزینه یا فایده ای برای جامعه داشته است. ولی در جوامع آزاد تصمیم گیری برای ادامه تعطیلی کارها و خانه نشینی یا آغاز فعالیت بسیار سخت است و برآورد هزینه و یا فایده آن با مسائل بسیار همراه است.

کشور ما تصمیم گرفته از اول اردیبهشت کارها را آغاز کند و به خانه نشینی سرانجام دهد هرچند یکسری از فعالیت های اجتماعی که لازمه آن اجتماع افراد است هنوز بسته خواهند ماند مانند سینماها یا ...

در کشورهای دیگر همه درگیر همین گونه تصمیم گیری هستند. مسوولان بهداشتی عموما اصرار بر صبر و نداشتن عجله در بازگشایی کارها دارند؛ ولی دولت ها نمی توانند از عهده هزینه تعطیلی کارها برآیند زیرا مجبورند هزینه بیکاری افراد و کسب و کارها را بپردازند. شاید برای اولین بار است که جان آحاد جامعه در مقابل هزینه سالم ماندن آنان در دست و تصمیم دولت ها قرار گرفته است.

از دید کارشناسی مالی به نظرم می آید قبل از آنکه درباره بازگشایی تمام فعالیت ها تصمیم قطعی گرفته گردد، نکات زیر موردتوجه قرار گیرد:

1- مهم ترین عوامل که از دید مالی باید موردنظر دولت قرار گیرد هزینه بیکاری در جامعه و میزان بدهی حکومت است. دولت در صورتی می تواند جان مردم را با خطر روبرو سازد، یعنی بازگشایی کند که یا درمانی پیدا شده باشد یا حجم بیکاری و میزان بدهی ایجادشده قابل تحمل برای جامعه نباشد. اگر هر دولتی این دو عامل را مورد ارزیابی قرار ندهد و تصمیم گیری کند، قطعا ریسک جامعه را افزایش خواهد داد.

2- امکانات بهداشتی که در اختیار جامعه است از اهمیت فراوان برخوردارند. مسوولان بهداشتی کشور زمانی می توانند با بازگشایی کارها موافقت نمایند که امکانات کافی برای پاسخگویی مراجعات بعدی نداشته باشند. برآورد امکانات و پیش بینی مراجعات آینده برعهده تخصص مسوولان بهداشتی و دانشگاه های پزشکی است و کس دیگری نمی تواند در آن دخالت کند. به عبارتی کلیه امکانات قابل تامین می بایست موردنظر قرار گیرد.

3- تصمیم در بازگشایی فعالیت ها باید به صورت غیرسیاسی مورد ارزیابی قرار گیرد؛ زیرا تصمیم گیری سیاسی جان مردم را در خطر قرار خواهد داد و ممکن است موجب مرگ هزاران نفر گردد که هیچ یک از افراد جامعه و مسوولان خواهان آن نیستند.

4- افرادی که تصمیم فوق را می گیرند باید مسوولیت آن را نیز بپذیرند. همه به خاطر داریم که در جنگ تحمیلی زمانی تصمیم بر توقف جنگ گرفته شد که امکانات پاسخگو نبود و جان سربازان با ریسک روبرو می شد. اینک تصمیم گیری درباره ریسک ادامه زندگی بخش مهمی از افراد جامعه مطرح است.

5- توصیه می گردد از متخصصان، در هر کجای جهان که هستند، یاری گرفته گردد تا تجربیات دیگر نقاط جهان را نیز در اختیار بگذارند و درنتیجه تصمیم گیری براساس اطلاعات روزنامه ای و فضای دیجیتالی اتخاذ نگردد. همه می دانیم تا چه حد این گونه اطلاعات غیردقیق هستند.

pariha.com: پریها: مجله اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما، هنر، گردشگری